ابراهیم را در وضعیتی دیدم که خیلی تعجب کردم!

دو تا کارتن بزرگ روی دوشش بود و جلوی یک مغازه، کارتن‌ها را روی زمین گذاشت!

وقتی کار تحویل اجناس تمام شد، جلو رفتم.

سلام کردم و گفتم:

آقا ابرام!

برای شما زشته!

این کار باربر هاست، نه کار شما!

نگاهی به من کرد و گفت:

کار که عیب نیست،

بیکاری عیبه!

این کاری هم که من انجام می‌دم برای خودم خوبه!

مطمئن می‌شم که هيچي نیستم و جلوي غرورم رو ميگيره!

گفتم:

ولی اگه کسی تو رو اینطوری ببینه خوب نیست!

تو رو خيلي‌ها مي‌شناسند!

ابراهیم هم خنديد و گفت:

ای بابا!

هميشه كاري كن كه اگه خدا تو رو دید خوشش بیاد،نه مردم…

شهیدابراهیم هادی
منبع وبسایت داستان فارسی(لطفا دیدن کنید)