طرز فکر ما و لنگیا

خداحافظ کاپیتان همیشه محبوبم

دوست داشتن تو لیاقت میخواد ک بعضیــــــــــا ندارن...

واس ما همین بسه ک مث اسطوره ی بعضیا از این تیم ب اون تیم نرفتی

و حتی ی بازی ام در مقابل استــــــــــقلال نکردی!

عاشقتم امیدوارم هر چی زود تر روی نیمکت استقلال ب عنوان مربی ببینمت!

بچه خوشگلِ تیمت(دهنوی) اسطوره سابقت(علیناز) رو با فنّ کمر نقش بر زمین نکنه صلوات:))))))))))

آبیا موج مکزیکی رو نمی بینم:)))))))))

اینم لحظه ای ک کاپیتان فرهاد مجیدی لنگ رو ب رتبه ی چهار پیوند زد!

نوشتن درباره ی او بهانه نمی خواهد. می شود هر لحظه و هر جا و به هر بهانه ای در موردِ او نوشت. حال فرقی نمی کند به بهانه ی بهترین بازیکن بودن، محبوب ترین بودن، گل زدنش، دست یافتن به یک عنوان یا هر بهانه ی دیگر.

می توان به بهانه ی ستاره بودن، ستاره شدن و یا حتی تولد ستاره هم سخن گفت! یا…! یا حتی به بهانه ی آبی شدن آسمان هفتم!

امروز سیزدهمین روز از خردادماه است! سیزدهی که این بار و بر خلاف تفکرات همگان نحس نیست! سیزده خرداد نحسی خود را با تولد یک ستاره به در می کند و می شود روز طلایی و خوش یمن تقویم آبی من!

سیزده خرداد سالروز تولد جوان جویای نام دیروز، کاپیتان با تجربه ی امروز و اسطوره ی فردای استقلال است. ستاره ی بی چون و چرای استقلال امروز شمع سی و ششم را فوت خواهد کرد و دفتر ۳۶۵ صفحه ای سی و هفتم را باز خواهد کرد.

فرهاد مجیدی از آخرین بازمانده های نسل طلایی فوتبال ماست. همان نسلی که با توپ معجزه می کردند. او همپای جوانان ۲۰ ساله به دنبال توپ می دود و با توپ هنرنمایی می کند.

به پاس بودن، هنرنمایی، محبوبیت، تکنیک، تعصب، اخلاق و خلاقیتش می ایستیم! همیشه پشت او هستیم و او را می ستاییم.

به بهانه ی آبی شدن آسمان هفتم و دیگر هیچ!