وقتی قارچ (نوعی مخمر)، به طور غیرقابل کنترل در سطح پوست یا غشاهای مخاطی داخل بدن رشد می کند، عفونت مخمری ایجاد می شود. این عفونت ممکن است در هر جای از بدن از جمله دهان، گلو، واژن، آلت تناسلی یا مقعد ایجاد شود.

اگرچه این عفونت مخمری می تواند دستگاه تناسلی را تحت تاثیر قرار دهد، ولی با این حال پزشکان آن را جزء بیماریهای مقاربتی نمی دانند. با این حال، افراد می توانند در صورت داشتن رابطه جنسی مقعدی با شریکی که دارای عفونت مخمر مقعدی است بدون استفاده از کاندوم، دچار عفونت مخمر مقعدی شوند.
افراد در معرض خطر
افرادی با شرایط زیر بیشتر در معرض خطر این بیماری قرار دارند:

• افرادی که سیستم ایمنی ضعیف تری دارند.[*]ابتلا به دیابت [*]اضافه وزن [*]زیاده روی در مصرف آنتی بیوتیک

درمان عفونت قارچی مقعد
طبق گفته ی سازمان ملی بیماری های نادر، عفونت قارچی به ندرت در افراد سالم شدید است. درمان عفونت های مخمری بسته به شدت عفونت متفاوت است. داروهای این بیماری می تواند شامل موارد زیر باشد.

• کلوتریمازول (Canesten ، Lotrimin)[*]میکونازول (مونیستات)[*]شیاف اسید بوریک[*]بوتوکونازول (Mycelex ، Butoconazole Nitrate)

اگرچه بسیاری از داروهای عفونت قارچی OTC به طور خاص عفونت های واژن را هدف قرار می دهند ، اما می توانند برای درمان عفونت های مخمر مقعدی نیز موثر باشند.
بسته به وضعیت بیمار نوع دارو (ژل، پماد، قرص، شیاف ) و مدت زمان مصرف آن توسط پزشک تعیین میشود. به طور معمول این دارو ها در حدود یک الی دو هفته قابل مصرف هستند.
به ندرت ممکن است، یک عفونت مخمری می تواند به یک عفونت سیستمیک تبدیل شود که به غشای اندام های اطراف ، مانند قلب یا مغز گسترش یابد. پزشکان می توانند کاندیدیازیس سیستمیک را با داروهای ضد قارچ خوراکی یا وریدی (IV) درمان کنند.
https://omigo.ir/r/423e