در بازی برابر ذوب آهن استقلال از ترکیب 1-3-2-4 استفاده می کرد که این ترکیب در زمان دفاع باید همانند بازی با پرسپولیس که شهباززاده به عقب برمی‌گشت تبدیل به 1-5-4 می شد اما در زمان دفاع و بخصوص پس از دقیقه 65 به علت عدم بازگسشت کرار در هنگام حملات ذوب آهن این ترکیب تبدیل به 2-4-4 می شد و این عدم برگشت کرار کار را برای استقلال دشوار می کرد.
عدم پرس مناسب استقلال فرصت را برای ارسال از کناره ها از سوی بازیکنان ذوب آهن مهیا می کرد. یکی از دلایل عدم پرس مناسب استقلال را باید نامناسب بودن شرایط بدنی بازیکنان بخصوص کرار جاسم دانست. عدم تعویض به موقع جاسم کرار یکی از اشتباهاات قلعه نوعی در بازی برابر ذوب آهن بود. بازی چشم گیر کرار در 30 دقیقه ابتدایی با گذر زمان شروع به افت شدیدی کرد. مقایسه ای روند آماری بازی جاسم کرار و سجاد شهباز زاده که در یک نقطه در دو بازی استقلال به کار گرفته شدن نشان می دهد که اگرچه کرار و شهباز زاده هر دو در یک گل زد و کرار نیز یک پاس گل داد اما شهباز زاده یک بازی ساز ایستایی به شمار می ورد و بازی ساز خوبی را در برابر پرسپولیس از خود به نمایش نگذاشت. در حالی که جاسم کرار تا زمانی که از لحاظ بدنی در وضعیت خوبی بود کاملا در خدمت تیم بود اما پس از آن به یک بازیکن بی اثر تبدیل شد.
یکی از مشکلات استقلال در هنگام حمله در بازی برابر ذوب آهن عدم حرکت رو به جلو مگوبان برای ایجاد خطر بر روی دروازه ذوب آهن بود اما در بازی برابر پرسپولیس خسرو حیدری و میلاد فخرالدینی و همچنین آندرانیک تیموریان بایجاد مثلث توانستند خطرهایی رابا ارسال کوتاه ایجاد کنند که گل استقلال برابر پرسپولیس از این حرکات به ثمر رسید. یکی از اشکالات ترکیب قلعه نوعی در برابر پرسپولیس با آنکه در بازی از کناره ها موفق بود روی آوردن به بازی هوایی بود که پرسپولیس در این امر خبره بود و استفاده از مهاجمی همچون برهانی بود که عملا توانایی سرزدن نداشت و استفاده از هاشم بیک زاده در هافبک چپ به عنوان مهاجم کاذب درسیستم 4.2.3.1 بود که قلعه نوعی را برای رسیدن به هدفش ناکام گذاشت.
یکی از اشکالات اساسی در بازی استقلال و ذوب آهن ارسال های بی هدف حیدری از میانه میدان بود. به دلیل عدم اجازه به مگویان برای کمک به حیدری و همچنین عدم ایجاد کارهای ترکیبی مناسب در کناره ها او ناچار می شد اقدام به ارسال از میانه میدان کند.در جناح چپ اما این اجازه به هاشم بیگزاده برای ایجاد خطر داده شده بود اما این نکته را باید در نظر گرفت که بیشتر حملات استقلال در این بازی از جناح راست استقلال صورت گرفت. یکی از مشکلات اساسی استقلال در بازی برابر ذوب آهن کند بودن مدافعین میانی این تیم بود. در هنگام حملات به بیگ زاده اجازه شرکت در حملات داده می شدو مگویان، عمران زاده و صادقی اگرچه از قدرت بدنی خوبی برخوردار بودند اما با رفتن بیگ زاده به جلو عملا این تیم بازیکن سرعتی در دفاع نداشت و بیگ زاده نیز در زمان حمله جا ماند تا گل دوم ذوب آهن توسط حرکت انفجاری حسن زاده به ثمر رسید.
یکی از نقاط اساسی در تفکرات قلعه نویی خط میانی این تیم است جایی که در بازی برابر ذوب آهن دو تغییر در هافبک دفاعی استقلال انجام شد. 142 پاس در 120 دقیقه بازی را این بازی هافبک های استقلال دادند که 79 آنها رو به عقب و 29 پاس بین خود هافبک ها بود که در کل باید 108 پاس رد و بدل شده بین آنها را پاس مرده محسوب کرد. که نقشی در بازی نداشت. از 246 پاسی که در کل بازی از سوی هافبک های استقلال داده شده، 117 پاس رو به عقب بوده و 147 پاس رو به جلو بوده است.
یکی از مشکلات استقلال عدم انتقال مناسب توپ از دفاع و شروع مجدد های این تیم است. از 140 پاس داده شده در دفاع استقلال 41 پاس را باید به عنوان پاس مرده محسوب کرد. که امیر حسین صادقی با 17 پاس بیشترین مقدار این پاس ها را داده است. یکی از دلایلی که به امیر حسین صادقی انتقاد وارد می شود همین آمار انتقال توپ رو به جلو ضعیفی است که او در پایان بازی از خود به جای می گذارد دارد. امیر حسین صادقی در این بازی برابر ذوب آهن فقط 12 پاس رو به جلو داده و او 6 ارسال رو به جلو داشته که هر 6 ارسال او ناموفق بوده است. البته دیگر بازیکنان استقلال نیز چنین آماری داشتند عمران زاده 3 ارسال داشت که یکی از آنها موفق بودو مگویان و بیگ زاده با هم 6 ارسال از دفاع داشتند که یکی از آنها موفق بود و به بازیکنان استقلال رسید. نکته جالب در مورد سمت چپ استقلال این است که بیگ زاده و یعقوب کریمي در مجموع 5 ارسال در این جناح داشتند که هیچ کدام از آنها موفق نبوده است. .با توجه به این امار انتظارات در طراحی ضد حمله از دفاع بسیار پایین می آید.
در این بازی 430 پاس داده شده که 88 پاس اشتباه بوده است. هافبک های استقلال بیشترین میزان پاس را در این دیدار داشتند و جناح راست استقلال برتری محسوسی نسبت به جناح چپ این تیم از لحاظ تعداد پاس ها دارد و این نشان دهنده تفکرات قلعه نویی برای انجام بازی در این نقطه زمین دارد. امید ابراهیمی در این بازی 67 پاس صحیح ارسال کرد که توانست به خوبی جای آندو را در این بازی پر نماید.
یکی از بهترین بازیکنان استقلال در دو بازی اخیر این تیم بدون شک امید ابراهیمی بوده که آمار خیره کننده ای را از خود به جای گذاشته است. او در برابر پرسپولیس همانند بازی با ذوب آهن یکی از بهترین های استقلال بود و توانست 38 پاس بدهد که 4 تا آنها اشتباه بود و پس از رفتن نوری و آندو یکی از امیدهای قلعه نوعی برای این نقطه محسوب می شود. یکی از نکات جالب برنامه ریزی استقلال برای حملاتش از جناح راست در بازی با پرسپولیس بود آنها در آن بازی نیز وزنه تهاجمی خود را به جناح راست انتقال داده بودند و عملا جناح چپ استقلال فلج شده بود.
بدون شک مشکل شروع بازی فروزان یکی از نقص های جدی او محسوب می شود. در بازی برابر ذوب آهن او 9 شروع مجدد صحیح داشت و در عوض 10 شروع مجدد اشتباه را انجام داد. در بازی برابر پرسپولیس نیز او 11 شروع مجدد موفق و 9 شروع ناموفق داشت. البته اگر بخواهیم آمار پاس به دافعان خودی را به حساب بیاوریم آمار فروزان فاجعه بار تر خواهد شد.
در بازی استقلال برابر پرسپولیس پژمان نوری اجازه حرکت رو به جلو را نداشت و این اتفاق در بازی برابر ذوب آهن نیز اتفاق افتاد. یکی از مشکلات تیم قلعه نوعی نداشتن بالانس در دو طرف است که این باعث می شود این نکته ساده که حملات استقلال بیشتر از جناح راست است دست قلعه نوعی برای مربیان دیگر رو شود.
دلایل شاخص باخت های استقلال:
1- نداشتن ترکیب ثابت در کناره ها: تغییرات زیاد در هافبک های چپ و راست باعث سر در گمی در این تیم شدهاست. پژمان نوری در بازی برابر پرسپولیس در دفاع چپ به کار گرفته شد اما در برابر ذوب آهن به عنوان هافبک دفاعی به میدان رفت. هاشم بیگ زاده در بازی برابر پرسپولیس در هافبک چپ به کار گرفته شد اما در بازی برابر ذوب آهن دفاع چپ بود. فخرالدینی در بازی برابر پرسپولیس دفاع راست بود اما در برابر ذوب آهن به عنوان هافبک چپ تعویضی به میدان آمد.
2- عدم استفاده از بازیکنان در پست تخصصی: استفاده از امید ابراهیمی در در بازی برابر ذوب آهن در30 دقیقه پایانی به عنوان هافبک پشت مهاجم در حالی که پست او هافبک دفاعی است. استفاده از بازیکنان در پست های مختلف که باعث سر در گمی بازیکنان می شود.
3- نداشتن بالانس در حملات: بیشتر حملات استقلال از جناح راست این تیم بوده که باعث شده بالانس کافی در هنگام حمله در این تیم برقرار نباشد.
4- اصرار به ارسال با نداشتن بازیکن سرزن: بکار گیری برهانی و اضافه شدن بازیکنانی همانند یعقوب کریمی و بیگ زاده به عنوان مهاجم کاذب که توانایی سر زدن را ندارند گره گشای استقلال نمی تواند باشد.
5- انتقال استرس از سوی نیمکت به بازیکنان: ارسال های مستقیم از دفاع به حمله در 20 دقیقه مانده به پایان بازی در برابر ذوب آهن و بازی دادن به حنیف و امیر حسین صادقی در پست غیر تخصصی در اواخر هر دو بازی.
6- کند بودن خط دفاع استقلال: به کارگیری بازیکنان کندی همانند مگویان و پژمان نوری برای کمک به حنیف و صادقی در هنگام ضد حملات.
7- مهره محور بودن استقلال: نبود بازیکنانی همانند قاضی و کرار باعث عوض شدن آرایش کل تیم می شود./ش
کلیک کنید ! 
