متعدد در کتاب مقدس این دین یعنی تورات، نیازمند بررسی و تحقیق بوده‎است؛

البته لازم به ذکر است مقالاتی که تا کنون با عنوان « موعوددر دین یهود»

ارائه گردید، با آن‎چه یهودیت و مسیحیت صهیونیست به آن قائل هستند، تفاوت

ماهوی دارد که ان‎شاء الله به تفصیل به بررسی آن خواهیم پرداخت.

قوی، پدر حضرت داود و نوه‌ی «راعوت» است، و به طوری مشهور بود كه داود را

پسر «یسیّ» می‌نامیدند،) بیرون آمده، شاخه‌ای از ریشه‌هایش خواهد شكفت و

روح خداوند بر او قرار خواهد گرفت. یعنی روح حكمت و فهم، و روح مشورت و

قوّت، و روح معرفت و ترس خداوند، و خوشی او در ترس خداوند خواهد بود و

موافق رؤیت چشم خود، داوری نخواهد نمود و بر وفق سمع گوش‌های خویش، تنبیه

نخواهد نمود؛ بلكه مسكینان را به عدالت داوری خواهد كرد و به جهت مظلومان

زمین به راستی حكم خواهد نمود... كمربند كمرش عدالت خواهد بود و كمربند

میانش امانت.

بزغاله خواهد خوابید و گوساله و شیر پرواری با هم و طفل كوچك آنها را خواهد

راند و گاو با خرس خواهد چرید و بچه‌های آنها با هم خواهند خوابید و شیر

مثل گاو كاه خواهد خورد، و طفل شیر خوره بر سوراخ مار بازی خواهد كرد، ‌و

طفل از شیر باز داشته شده، دست خود را بر خانه‌ی افعی خواهد گذاشت، و در

تمامی كوه مقدس من، ضرر و فسادی نخواهند كرد؛ زیرا كه جهان از معرفت خداوند

پر خواهد بود مثل آب‌هایی كه دریا را می‌پوشاند». (1)

«نهالی كه از تنه‌ی یسیّ خواهد رویید» ممكن است یكی از چهار نفر از

شخصّیت‌های بزرگ روحانی و رهبران عالیقدر بشر، حضرت داود، حضرت سلیمان،

حضرت عیسی و حضرت حجّت بن الحسن العسكری ـ علیهم السّلام ـ باشند؛ ولی دقّت

و بررسی كامل آیات فوق نشان می‌دهد كه منظور از این نهال، هیچ یك از آن

پیامبران نیست؛ بلكه همه‌ی آن بشارت‌ها ویژه‌ی قائم آل محمّد ـ علیهم

السّلام ـ است؛ زیرا حضرت داوود و سلیمان ـ علیهما السّلام ـ فرزندان پسری

یسیّ، و حضرت عیسی بن مریم ـ علیه السّلام ـ نواده‌ی دختری وی، و قائم آل

محمّد ـ علیه السّلام ـ نیز از جانب مادرش جناب نرجس خاتون ـ كه دختر

یشوعا، پسر قیصر، پادشاه روم و از نسل حضرت داود، و مادرش از اولاد حواریون

حضرت عیسی ـ علیه السّلام ـ بوده، و نسب شریفش به شمعون صفا، وصیّ حضرت

عیسی ـ علیه السّلام ـ می‌رسد ـ نواده‌ی دختری «یسیّ» می‌باشد.

«موافق رؤیت چشم خود داوری نخواهد كرد و بر وفق سمع گوش‌های خود تنبیه

نخواهد نمود» و این جمله، اشاره به حاكمیت مطلق و حكومت عادلانه‌ی آن حضرت

دارد كه وی بر اساس حق و واقع، حكم می‌كند و نیازی به شاهد و بیّنه ندارد و

از كسی گواهی نمی‌طلبد چنان كه در روایات اسلامی آمده است كه: «یحكم بحكم

داود و محمّد ـ صلّی الله علیه و آله و سلّم ـ » یعنی به حكم حضرت داود و

دستور پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله و سلّم ـ حكم می‌كند و با علم و دانش

خدادادی خویش داوری می‌نماید.

در زمان حكومت حقه و دوران حكومت عدالت پیشه‌ی او «گرگ با بره سكونت خواهد

داشت و پلنگ با بزغاله خواهد خوابید... و گوساله و شیر پرواری با هم، و...

ضرر و فسادی نخواهند كرد»، این جمله نشان می‌دهد كه در زمان ظهور مبارك آن

موعودآسمانی، عدل و داد

آن چنان گسترش می‌یابد كه جانوران و درندگان با هم سازش می‌كنند و در كنار

یكدیگر قرار می‌گیرند و خوی بهیمیّت و درندگی را از دست می‌دهند، و زیان و

ضرر به هیچ یك از موجودات نمی‌رسانند؛ چنان كه امام حسن مجتبى(عليه السلام)

مى‌فرمايد:

نبتها، و تنزل السّماء بركتها و تظهر له الكنوز، يملك ما بين الخافقين،

فطوبى لمن ادرك ايّامه و سمع كلامه»

نباتات خود را خارج مى كند، آسمان بركاتش را فرو مى فرستد، گنجهاى نهفته

در دل زمين براى او آشكار مى شود و بين مشرق و مغرب را مالك مى شود. خوشا

به حال كسيكه آن روزگار مسعود را درك كند و دستوراتش را با گوش جان بشنود»

(2)